Struktura

Podstawową strukturą Ruchu są „Małe grupy”, do których należą uczestnicy Ruchu, w ten sposób tworzą wspólnotę w parafii. Wspólnoty Ruchu utrzymują ze sobą łączność spotykając się na Dniach Wspólnoty

Geneza

Początki historii Ruchu sięgają pierwszej oazy, która odbyła się w r. 1954. Ruch Światło-Życie rozwinął się z oaz – rekolekcji zamkniętych prowadzonych metodą przeżyciową. Przed rokiem 1976 Ruch był znany pod nazwą „Ruch oazowy”, „Ruch Żywego Kościoła”. Twórcą oazy, założycielem Ruchu i pierwszym moderatorem krajowym był ks. Franciszek Blachnicki (24 III 1921 – 27 II 1987).

Ruch Światło-Życie jest jednym z ruchów odnowy Kościoła wg nauczania Soboru Watykańskiego II. Gromadzi ludzi różnego wieku i powołania: młodzież, dzieci, dorosłych, jak również kapłanów, zakonników, zakonnice, członków instytutów świeckich oraz rodziny w gałęzi rodzinnej, jaką jest Domowy Kościół. Poprzez formację, wychowuje dojrzałych chrześcijan i służy odnowie Kościoła przez przekształcanie parafii we wspólnoty wspólnot.

Znakiem Ruchu Światło-Życie jest symbol i słowa ΦΩΣ ΖΩΗ (czyt. fos-zoe) – greckie słowa „światło” i „życie”, krzyżujące się na literze „omega”, która tutaj jest symbolem Ducha Świętego (jako Tego, który jest wszystkim) i ułożone w kształt krzyża. Popularna nazwa tego symbolu to foska.

Ruch Światło-Życie – Oaza Dorosłych

Na terenie Suwałk Wspólnota gromadzi się:

1. w parafii p.w. bł. Anieli Salawy; ul. Łanowa 13

spotkania w II i IV poniedziałek miesiąca, po Mszy. Św. o godz. 18:00, w Betanii

Diecezjalna strona Wspólnoty:

Ogólnopolska strona Wspólnoty:

Cel

Istotą Ruchu nie jest podawanie wiedzy religijnej, ale uczenie życia po chrześcijańsku.

Poniższe elementy określają życie chrześcijanina we wspólnocie z Bogiem i z braćmi w Duchu Świętym. Bez stałego uczestniczenia w nich nie można trwać w przekonaniu, że jest się dojrzałym chrześcijaninem.

1. Życie słowem Bożym – umiejętność rozwiązywania konkretnych problemów i sytuacji życiowych, opierając się na Ewangelii.
2. Życie liturgią, która jest miejscem osobowego spotkania z Bogiem Żywym, z Ojcem, Synem i Duchem Świętym.
3. Modlitwa, która jest kontynuacją sakramentalnego spotkania z Bogiem.
4. Życie w łączności ze wspólnotą Kościoła będącą środowiskiem, w którym spotkanie osobowe z Bogiem utrwala się na płaszczyźnie spotkania w jedności i miłości z innymi wierzącymi.
5. Diakonia, czyli przyjmowanie odpowiedzialności we wspólnocie i ze wspólnotą o charakterze misyjnym.

Podstawowe metody formacji:

1. metoda „światło - życie” przenikająca wszystkie elementy programu formacyjnego,
2. oaza rekolekcyjna,
3. mała grupa formacyjna